Visite

Hola lieverds!

Het is nu twee dagen geleden dat mijn lieve vriendinnetjes Marloes en Anouk zijn vertrokken, het huis is weer leeg en iedereen hier vraagt zich af waar ze zijn gebleven. Vier weken lang hebben Kemba en ik ze zoveel mogelijk laten zien van het paradijs Costa Rica. We zijn de trip begonnen in San Jose om ze op te pikken van een lange vliegreis. Kemba kon niet mee want die moest de halve finale zien van de Centraal Amerikaanse voetbalcup Costa Rica - Mexico. Iedereen hier was in rep in roer over de wedstrijd. Zelfs op het vliegveld kon ik de score bijhouden want uit alle taxi's galmden de voetbal kreten. Met penalty's verloor Costa Rica op het randje net op het moment dat Marloes en Anouk de douane uit kwamen lopen! Waaah het leek al weer zo lang geleden dat ik ze niet had gezien! En daar gingen we dan. Op naar het hotel en de volgende dag in de shuttle bus op naar Tamarindo ook wel Tamagringo genoemd door alle irritante Amerikanen. Doordat de wereld surfcompetities in Jaco pas de 1e van augustus zouden beginnen moesten we ergens heen om de tijd te doden. In Tamarindo hebben we 5 dagen genoten in een luxe hotel met zwembad dicht bij het strand en het dorpje. Deze vijf dagen waren relaxed maar lang genoeg om weer te vertrekken. Op naar de wereldsurfcompetities in Jaco - Hermosa. Hier verbleven we in een iets minder luxe hotel aangezien alle prijzen flink omhoog waren gestegen ivm al het toerisme deze dagen. In het hotel verbleef ook het Ierse surfteam, jullie vragen je vast af hebben die ook een surfteam? Uhm jah..haha..na wat surffilmpjes van ze hebben gezien wisten we al dat ze het niet ver zouden schoppen hahah...Doordat we er een dag vroeger waren hadden we tijd om iets anders te doen, we zijn een canopy tour gaan doen waar Kemba ooit gewerkt heeft. We kwamen te vroeg aan voor de groeps tour dus mochten we met zijn drieen een prive tour. Dit was veeel beter, we konden lekker aankloten met de gidsen en ze leerden ons onderste boven aan de lijnen te hangen. (Oke Anouk durfde niet dus alleen Marloes en ik dan) ;) De dag erna begon de opening. Alle surfteams maakten liepen door Jaco heen met vlaggen en muziek en eindigde in een grote tent in het park. Dit was erg leuk om te zien en we hebben vooral gelachen om het orkerst wat voorop liep (het leek wel of ze alle mislukkelingen uit het land erin hadden gepropt). Toen de eerste dag van de contest van start ging was het bloed heet. We hebben niet gekeken maar het leek wel 50 graden, aangezien het zand ook nog een zwart is was het eigenlijk niet uit te houden. Wel honderden mensen hadden zich verzameld op het strand om hun favoriete team aan te moedigen en aangezien er geen Nederlands team was hadden we het gerucht in de lucht geholpen dat wij dat waren. Erg veel van de contest konden we niet zien, we waren meer bezig met verkoeling zoeken en door de overvloed van mensen heen te kijken. Het Costa Ricaanse team deed het erg goed, vooral Kemba zijn vriend Gilbert waar ik al eens vaker over verteld heb ik mijn vorige berichten. Uiteindelijk heeft Frankrijk gewonnen en is Costa Rica 7e geeindigd van de ongeveer 25 landen. Na een aantal dagen in Jaco was het hoog tijd om te vluchten van al deze gekte. Zo snel we konden zijn we naar ons stekje in Puerto Viejo gegaan. Na een fikse schoonmaak in het huis konden Anouk en Marloes hun kamer als hun thuis beschouwen. Kemba vertelde ze al deze dagen al: Costa Rica is mooi, maar wacht maar totdat jullie aan Puerto Viejo gewend zijn...En ik denk dat ze nu eindelijk snappen wat hij bedoelde. We hebben veel dingen gedaan ondanks de vreselijke regenbuien en stormachtige dagen dat er geen elektriciteit was. (Hier een aantal hoogte punten.) Zo zijn we samen met Mae (de beste vriend van Kemba) op twee quads naar de waterval geweest, we moesten door bergen en rivieren heen om er te komen. Eenmaal daar aangekomen verloor Anouk haar mooooie waterschoenen (de we op de terugweg weer terug vonden haha) maar konden we genieten van ijskoud water dat regelrecht uit de bergen kletterde. Ook hebben we de zon onder zien gaan in Manzanillo. Een dorpje waar de enige weg hier eindigt. Na een diner in Maxi's om Coco zijn verjaardag te vieren zijn we de rotsen op geklommen om de mooiste zonsondergang ever te zien.
Ook hebben we de Ligalize surfcontest gezien, waar Kemba en al zijn vrienden aan mee deden. Kemba werd uiteindelijk 2e maar het was een super dag met een super feest aan het eind.
Voordat het alweer bijna tijd was voor Anouk en Marloes om te vertrekken zijn we natuurlijk ook naar Bocas de mooiste eilanden groep van Panama gegaan. Hier woont een vriend Mike (leren kennen door Lisette die naast hem zat in het vliegtuig). Hij heeft hier 3 huizen die hij verhuurt als surfcamp (voor een week in een van deze huizen betaal je normaal gesproken zo'n 10.000 dollar). Maar wij mochten hier voor niets verblijven. We kregen een echte VIP behandeling. Van sushi ontbijt tot een tocht langs alle eilandjes met de boot tot een glas wijn in de jacuzzi. En natuurlijk moest er gedanst worden op onze laatste avond in de club Barco die gebouwd is op steigers over het water heen.
De laatste dag van Anouk en Marloes hebben we shoppend afgesloten in de grootste shopping mall van San Jose. De volgende ochtend was het al weer tijd om afscheid te nemen. Zo snel de tijd is gegaan zo snel hoop ik dat ze weer terug komen. Iedereen hier mist ze en vraagt aan mij wanneer ze weer terug komen.

Ik begin nu pas ook echt te beseffen waar ik aan ben begonnen, maar heb er zeker geen spijt van. Kemba en ik hebben grootste plannen voor het huis en voor werk dus alles gaat zeker goed komen. Ook hebben we nu gezelschap van twee baby poesjes: Koetjie en Mono (betekend aapje in spaans) echt twee dotjes! Over een aantal maanden krijgt de hond van Dexter, vriend van Kemba puppy's en is er eentje gereserveerd voor ons.
Ik kan niet wachten op nog meer visite, dus iedereen die nog langs wilt komen is meer dan welkom! Deze week word er internet geïnstalleerd in huis en krijgen we weer een telefoon. Vanaf dan ben ik dus beter bereikbaar en zal ik jullie het nummer laten weten!

Heel veel liefs en dikste kussen van mij, Kemba, Koetjie & Mono

Hello family and friends of Nadieh,
Here Kemba writing something for you!
I'm not writing with my hand but with my heart.
I'm very happy to send this message to all of you because I know you're all special, I can see it in Nadieh. Like in my culture: we say, you are the roots and Nadieh is the fruit. I really want to meet you guys in personal so I can give you guys a hug and a big big kiss. Mucho love love love.